(Ο Αγησίλαος με τον Νώντα, απολαμβάνουν την ηλιόλουστη μέρα έξω απ΄το λεωφορείο ενώ το κρύο είναι τσουχτερό. Η Ελπίδα είναι ξαπλωμένη δίπλα τους.)
-Τι όμορφη μέρα είναι η σημερινή Νώντα! Μετά από αρκετό καιρό, δεν βρέχει ούτε χιονίζει.
-Έχεις δίκιο. Μέχρι και η τετράποδη φιλοξενούμενη μας, δείχνει την ικανοποίηση της με αυτή την εξέλιξη. Όμως τα προβλήματα, παραμένουν στο διώροφο σπίτι μας.
-Μα μόνο δυσκολίες έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Δεν εργαζόμαστε, άρα δεν διαθέτουμε χρήματα. Επομένως κάτι πρέπει να κάνουμε άμεσα.
(Επικρατεί παροδική σιωπή. Ο Νώντας βαδίζει μερικά μέτρα, σιωπηλός και σκεφτικός.)
-Μακάρι να ήξερα την απάντηση. Όμως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο, απ’το να ελπίζουμε.
-Η αισιοδοξία είναι μια οπτική, ένα συναίσθημα. Όμως αν δεν μετουσιωθεί παραμένει ένας ευσεβής πόθος.
-Ένα μυαλό μπορεί να «σκαρφιστεί» κάποιες ιδέες. Δύο όμως μαζί, ακόμα περισσότερες.
(Ξαφνικά ο Νώντας αγκαλιάζει την Αγάπη, και δείχνει χαρούμενος.)
-Έχω μια πολλή όμορφη έμπνευση.
-Χμμ για να ακούσω.
-Ο χώρος έξω απ΄το λεωφορείο, είναι τεράστιος. Ανεκμετάλλευτος. Γιατί να μην δημιουργήσουμε έναν κήπο, όπου θα ευδοκιμούν οπωροκηπευτικά είδη; Θα καταναλώνουμε, αλλά και θα εμπορευόμαστε ότι παράγουμε. Επομένως θα έχουμε και έσοδα.
-Η πρόταση σου, είναι πολύ ωραία. Πώς δεν την σκεφτήκαμε νωρίτερα;
-Ποτέ δεν είναι αργά. Οπότε σύντομα, πρέπει να καταστρώσουμε το σχέδιο, και να εργαστούμε σκληρά ,ώστε να βρούμε μια διέξοδο απ΄την κατάσταση που έχουμε περιέλθει.
Έσφιξαν τα χέρια, και μετά από πολύ καιρό ένα ασθενικό χαμόγελο φάνηκε να ξεπροβάλλει στο μελαγχολικό τους πρόσωπο.
