Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

OMΟΡΦΗ ΜΟΥ ΕΚΔΙΚΗΣΗ



Ξημερώνει και το κρύο χαϊδεύει το πρόσωπο μου, ενώ ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου. Η αύρα του θανάτου αγκαλιάζει την ψυχή μου στη θέα του σώματος της. Η ζάλη του ποτού ανάβει το τσιγάρο στο στόμα μου. Σε αγαπάω μητέρα αν και νεκρή πλέον. Ξέρω ότι σε μαχαίρωσε ο πατέρας. Μπαίνω στο δωμάτιο μου, και ξαπλώνω για λίγη ώρα. Γνωρίζω που είσαι… στήν κουζίνα καθισμένος δίπλα στο τραπέζι και χαμογελάς. Με βίαζες μικρό. Είχες σεξουαλικές ορμές και ηδονιζόσουνα να τις εκτονώνεις επάνω μου. Πλέον είμαι αντίκρυ στην οθόνη της τηλεόρασης και προσπαθώ να ξεχαστώ κλαίγοντας. Εσύ όμως γελάς. Σε ακούω καθαρά που με καλείς κοντά σου.Ένα παιδί ξαφνικά δίπλα μου λέει φοβισμένα «Τρέξε μακριά του». Μου μοιάζει τόσο πολύ, σαν κάθε πληγωμένη ψυχή. Ένας άγγελος περιμένει με θολή όψη. Μου έδωσε ένα πιστόλι στο χέρι. Τρείς σφαίρες, τρείς ψυχές.

Δεν πρόκειται να αστοχήσω. Είμαι σίγουρος πιά. Με βλέπει και παρακαλάει με οίκτο. Χα! Το αίμα του λερώνει τα πόδια μου. Βγαίνω έξω στο μπαλκόνι γυμνός, και αντικρύζω το κενό της νύχτας. Ανοίγω τα χέρια μου διάπλατα. Σαν αστρική διάσταση αγγίζω το τέλειο. Πέφτω από ψηλά με κλειστά μάτια. Πόσο γλυκιά είναι η αναπνοή σου όμορφή μου εκδίκηση.