"Νότα".

Σε ψηλά βουνά χάθηκε μια νότα του τραγουδιού. Ένα ρίγος

αστρόπλεκτο μετουσιώθηκε αέρα, που άχαζε στα κενά

της ζωής.

Μια ανθρώπινη ύπαρξη, που δεν καταλάγιασε ως υπόλειμμα

ανούσιου παρελθόντος.

"Ονειροπλάστης".

Τι όμορφο θα ήταν ένα τέλος που έχει αρχή, χωρίς όμως ζωή.

Μια θάλασσα να χορεύει στην αγκαλιά σου, ένα παιδί.

Και ας με λένε ονειροπλάστη

"Φθορά".

Θέλω να με στριμώξεις στις πιο μύχιες σκέψεις σου. Αγόγγυστα

να υπομείνω την έλλειψη αυτοκυριαρχίας, ως συνέπεια της

επιλογής μου.

Να ανατραπεί η λογική, προς όφελος του έρωτα μου.

Εξιδανικευμένη μου φθορά.

"Ταξίδι".

Εγώ και οι σκέψεις μου Φ. , βαδίζουνε σε ένα δρόμο ανάμεσα

στα σύννεφα. Είναι ευχές που ψάχνουν ένα κενό στην ψυχή.

"Αποδημία".

Άδειασα από ουρανό, σαν άμμος που κυλιέται η ελπίδα. Δεν

πιστεύω, δεν αντικρίζω τους ανθρώπους γιατί ο ήλιος μου

σκοτείνιασε.

Σαν σιωπηλή μάζωξη ταξιδιάρικών πουλιών, λίγο πριν την πτήση.

"Τελετή".

Αμέλησε η νύχτα να αποσώσει την μαγεία της. Κύλησαν οι

ώρες βουβά, σαν να της κλέβουνε την ζωή.

Λωρίδες παραμελημένης ύπαρξης, γονάτισαν μπροστά στο

αποτρόπαιο θέαμα. Μέχρι που η μέρα απέταξε την τελετή.

"Φ."

Ν. υπάρχουν κορίτσια τελικά, που τα όνειρα τους είναι ταξίδια

μαγικά. Σαν παιδικά τραγούδια.