"Mπαλόνια"

Στιγμές ξεχωριστές βιώνει σήμερα η ψυχή του. Αυτή

η παιδική διάθεση μονομιάς, τον μάγεψε όντας ενήλικο.

Κοντοστέκεται στην πλατεία, παρέα με τον γιό του. Θαρρείς

συνομήλικοι αποφάσισαν να διοργανώσουνε παιχνίδι.

Οι δυο τους φουσκώνουνε μπαλόνια, πολύχρωμα και τα δωρίζουνε

στους περαστικούς.

Κάθε ηλικίας και διάθεσης. Πρόθεση τους είναι να διασαλευτεί

η μονοτονία. Εκείνη που πισθάγκωνα έχει περιορίσει την πρόθεση.

Καύσιμο μοιάζουνε οι ευχές, που ωθούνε σε κίνηση τα ιπτάμενα

αντικείμενα .Η απορία του αγοριού είναι εύλογη. «Γιατί μας κοιτάζουνε

όλοι; Αφού παίζουμε.»Εκείνος γελάει. Γνωρίζει καλά, ότι η ερώτηση

είναι αφοπλιστική. Δεν απαντάει. Κλείνουν μαζί τα μάτια, και σιωπούν

για λίγο. Όσο χρειάζεται δηλαδή, ώστε να φωνάξουνε «Δεν θα

μεγαλώσουμε ποτέ.»Απειλή ή αυτογνωσία;

"Χάρισμα"

Φιλόσοφος είναι ο μεγαλοεπιχειρηματίας, που έχει

άποψη για όλες τις πτυχές της ζωής. Οικονομία, γυναίκες

πολιτική, αθλητισμό. Το χρήμα είναι ο νους, που με τρόπο

μαγικό πλάθει συνειδήσεις. Η πείρα της ζωής, είναι το εφόδιο

ώστε να αποκτάει κυριότητα και σεβασμό.

Ποιητής είναι ο πολιτικός, που εμπνέεται απ΄το κοινό αίσθημα. Στίχους

γράφει ενώ μούσα του είναι η δύναμη. Ποιήματα του μοιάζουνε οι

λόγοι που εκφωνεί, ενώ ο λαός διψάει για ελπίδα.

Μουσικός λογίζεται ο τυχοδιώκτης, που μελωδικά ψεύδεται. Η

χρησιμότητα του μοναδική, φυτρώνει ως άνθος στον κήπο της

καθημερινότητας. Και ποιος δεν θα τον ήθελε φίλο, απ΄τους πλούσιους

και ισχυρούς; Άλλωστε το ταλέντο του ωθεί ως κινητήριος μοχλός

την παρακμή που βιώνουμε.

Αθλητής στον στίβο της ζωής, είναι ο παράνομος. Εγκληματεί με σκοπό

την περιουσία. Μικρή ή μεγάλη, δεν έχει σημασία. Χάρισμα είναι το άλμα

στο κενό, που σύντομα πατάει πάνω σε πτώματα. Η φυλακή, είναι μεν

αποκρουστική αλλά απ΄την άλλη τον γοητεύει σφόδρα. Εν ειδή

υπεράνθρωπου δεν νοιάζεται για όργανα του νόμου. Εξάλλου όταν το

πορτοφόλι στην τσέπη είναι βαρύ, όλα διορθώνονται. Λίγο ή πολύ!

"Κήπος"

 Τα χνάρια μου στον κήπο σου μυρίζουνε άνοιξη

όπως τα άνθη που τον στολίζουνε. Αμέτρητα τα θέλω

μας γυρεύουν τον ήλιο, τα πέταλα να ανοίξουνε του

έρωτα τον μύθο.

Είναι οι μέρες μας σιγαλιά στου κόσμου την κακία, μα οι

νύχτες αγκαλιά μας βρίσκουν σαν μαγεία. Δώσ’μου τριαντάφυλλα

γαρύφαλλα, γεράνια και ένα φιλί στο στόμα σου με στέλνει στα ουράνια.

"Ανάβαση"

Ι) Παρελθόν

Φωλιάζει μέσα ο χρόνος. Μητροκτόνος της διάθεσης ,εκείνου

του αερικού που λέγεται αρχή. Είναι η ζωή ένα αίνιγμα, που αναζητάς

το κλειδί. Εκείνο που θα ανοίξεις την πόρτα του, και θα ξεχυθούνε

μυστικά. Και εσύ θα αναγνώσεις την ροή τους, σαν ζώο του δάσους

που διψάει και γυρεύει το νερό του ποταμού.

Νιώθεις πλέον αναγεννημένος. Η Κατάβαση, είναι το λάφυρο της

απόγνωσης. Επιθυμείς πολύ να χαμογελάσεις, ώστε να λυτρωθείς.

Μα είναι ασέβεια προς Εκείνον. Σου στάθηκε δίπλα, όταν ήσουν

ανήμπορος. Πρότεινε ανεπιφύλακτα να τον σκοτώσεις, και να

διασκορπίσεις το πτώμα του σε χίλια κομμάτια.

Αρνήθηκες. Γιατί φοβήθηκες να μεταμορφωθείς εντελώς. Δεν σε

αδίκησε. Κατανόησε την θνητή φύση σου, και χτύπησε ελαφριά την

πλάτη. Όμως η ευκαιρία, μοιάζει με την σκέψη. Αν δεν την αρπάξεις

να την κρατήσεις σφιχτά, εκείνη θα ξεφύγει.

Αποφάσισες να αντικρίσεις ξανά τους ανθρώπους, και να καταραστείς

το παρελθόν. Να το προσφέρεις θυσία στον θεό της Μοναδικότητας.

Εκείνη που χαρακτηρίζει τον βλάσφημο εαυτό μας. Κοντοστέκονται όταν

σε θωρούνε. Η αύρα που ακτινοβολείς είναι νέο έθιμο. Διείσδυση στην

παρακμή, που περικλείει το Είναι τους. Αμύνονται σθεναρά, αμίλητοι

όντας και κωφεύουνε στα λόγια σου. Τους καλείς σε συζήτηση, σε

ανακωχή μεταξύ κοσμοθεωριών αλλά οι σιλουέτες τους σκοτεινιάζουνε

στο πρίσμα της οπτικής σου. Ωσότου έρθει αναπόφευκτη η σύγκρουση

η μήτρα του σύμπαντος. Η δύναμη που γεννάει διαστάσεις, γραμμές της

συνεπακόλουθα και οι ελπίδες μας.

Πλησιάζει και σκοτεινιάζει. Το φώς πνίγεται στην μεμψιμοιρία, και τον

φόβο. Αντιλαμβάνεσαι την εξέλιξη και υψώνεις τα χέρια. Με τις άκρες

των δαχτύλων αγγίζεις τον ουρανό. Επιθυμείς σύμμαχος να ήταν ο

χρόνος αλλά γνωρίζεις απ΄την Κατάβαση, ότι μονάχα το πείσμα είναι

πραγματικός φίλος. Γιατί είναι η ειδοποιός διαφορά ,απ΄την απογοήτευση.

Είναι το εφαλτήριο ενός αγώνα, αδυσώπητου με αντιλήψεις παλιές

δίχως δυναμική πλέον. Απέναντι του ορθώνεται το τείχος και κραυγάζεις

δυνατά. Γονατίζεις στο χώμα μα δεν λυγίζεις.

"Αστικός μύθος"

 Αστικός μύθος τείνει να πραγματωθούνε, οι άδειες

παιδικές χαρές. Η έλλειψη φωνών και δράσεων, αντικαταστάθηκε

από πολύβουα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Λιλιπούτειοι οι

θαυμαστές ενός ψηφιακού, στην ουσία μαγικού κόσμου

όπου επικρατούνε οι ψευδαισθήσεις. Όπως ότι υπάρχει η

δυνατότητα να γεννηθούνε και να ωριμάσουνε οι φιλίες. Μα

πώς; Δίχως να ανταλλαχτούνε κουβέντες και βλέμματα να

διασταυρωθούνε;

Aστικός μύθος μυρίζει η δυσοσμία του επαγγελματικού αθλητισμού. Οι

κερκίδες φαντάζουνε πλέον έρημος, καθότι οι θεατές είναι ελάχιστοι

προκειμένου να παρακολουθήσουνε αγώνες. Η συνδρομητική τηλεόραση

είναι ο εύκολος και ασφαλής τρόπος ώστε να απολαμβάνει κανείς

πλέον το αγαπημένο του άθλημα. Η εικόνα φαντάζει φανταχτερή, αλλά

οι ιδιοκτήτες ομάδων ως επί το πλείστον συναλλάσσονται σε

επιχειρηματικά πλαίσια.

Πολλές φορές μάλιστα, ο κόσμος λειτουργεί ως «άλλος» στρατός,

ώστε να αποτελεί ασπίδα σε εγχειρήματα συνήθως αμφιβόλου

ηθικής.

"Ανθη της παρακμής"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tetartopress.gr

Είμαστε γυμνοί απέναντι σας. Οι αδυναμίες μας, ως

όπλο αντιμάχονται τον κατασκευασμένο στην άμμο

πύργο της σοβαρότητας και ειλικρίνειας, που καμώνεστε

ότι διαθέτετε. Δεν ισχυριστήκαμε ποτέ, ότι η διαφορετικότητα

του χαρακτήρα είναι εξ’ορισμού ανωτερότητα γνώμης.

Δεν κρυφτήκαμε ποτέ πίσω απ΄το δάχτυλο, όπως απροκάλυπτα

πράττετε.

Ο στρουθοκαμηλισμός εξάλλου, είναι κοντόφθαλμος και αργά ή

γρήγορα οδηγεί σε αδιέξοδο. Είμαστε κενοί απέναντι σας. Από

υστεροφημία, μωροφιλοδοξία, διάθεση για ανέλιξη στην εξουσία. Οι

λέξεις αυτές δεν γεμίζουνε την δεξαμενή των στόχων που θέτουμε.

Ως άνθη της παρακμής σας, λατρεύουμε να αγαπάμε. Να

μοιραζόμαστε τις ανησυχίες για τον βιασμό της φύσης, ως ικανοποίηση

της βιομηχανικής ανάπτυξης. Για την ανέχεια του συνανθρώπου. Για ένα

καλύτερο αύριο με ισονομία και ισοπολιτεία.

Επιθυμούμε να γιορτάζουμε, με άφθονο κέφι την θνητότητα μας. Να μην

μιζεριάζουμε για την σύντομη ζωή και τα προβλήματα της, αλλά να

γευόμαστε την παντοδυναμία της κάθε στιγμής. Απολαύστε την ακμή που

δημιουργήσατε. Σας την χαρίζουμε.

"Καθ'εικόνα"

 Λαίμαργα στοχάζεσαι την άχλη των ηρώων, όλων

εκείνων που άστοχα γυρέψανε την δόξα. Είναι η ζωή

ο κίνδυνος που την ματιά κυριεύει, και την ψυχή με ψέματα

καλμάρει και γλυκαίνει.

Πολλώ δε μάλλον οι στιγμές, που άγαλμα λαξεύεις καθ’εικόνα

και ανδρείας το όνομα που στον βωμό προσφέρεις. Αιώνες οι

διαβάτες, γενιές περαστικές μα η φήμη αέναα σέρνεται στο έδαφος

της λάμψης.