Στο πειρατικό που διαπλέει
τις θάλασσες των ονείρων
μου, καπετάνιος ορθώνεται ο πόθος μου ανάμεσα
στους ναύτες. Νέα
λιμάνια να προσαράξει το καράβι, αόρατο ταξιδεύοντας απ΄τα μάτια
των ανθρώπων .Να αναζητήσει ανοιχτόμυαλους, που όταν ακούσουν
τις ιστορίες του παρελθόντος,
δικό τους ξύλινο πόθο να
ρυμουλκήσουν και να παλέψουν
με το άγνωστο και τα κύματα.
Τις νύχτες που
οι γοργόνες με το τραγούδι τους σαγηνεύουνε
τις φάλαινες και το σεληνόφως
θέλω να αιχμαλωτίσω, και ως λάφυρο
στο παζάρι της ερήμου να το ανταλλάξω
με μια μαγική πόλη.
Εκεί που επιθυμώ ανάμεσα
στους συμπολίτες να
απαγγείλω παραμύθια, απ΄τις μάχες
με τους στενόμυαλους μιας άλλης
εποχής. Οι λέξεις μου να
οικοδομήσουνε έναν νέο
κόσμο, όπου η αγάπη θα συντροφεύει
το αύριο δίχως διακρίσεις, δίχως βαρίδια
που συντηρούνε τάξεις ανθρώπων.
Πλουσίους και
φτωχούς. Προνομιούχους και απόκληρους.
