Θα έρθει μια μέρα, που ο κύκλος μας δεν θα έχει
πρόσθεση παρά μόνο αφαίρεση.
Θα τέμνεται από ανθρώπους, που θέλουν να ξεδώσουν
με ένα ποτήρι κρασί.
Θα επιλέγουμε την ζωή μας, και δεν θα μας ενσωματώνει
ως γρανάζια στην μηχανή.
Ασώματοι θα βαδίζουμε μπρός στα μάτια τους, σέρνοντας
ψυχή και λωρίδες ελπίδας.
Θα δηλώνουμε παιδιά, που μας γέννησε το πέρασμα μιας
φευγάτης σκέψης. Μια λάμψη στο σκοτάδι της άνευρης πόλης.
