ήταν μπλε σαν την θάλασσα που αγαπούσε.
Είμαι ο γιός ενός πρίγκιπα, που του τραγουδούσε
μια νεράιδα τις νύχτες με πανσέληνο, όταν το
φεγγάρι προσκαλούσε τα παιδιά της γης στον πιο
μεγάλο χορό του χρόνου.
Ένας κοντός γελωτοποιός, είχε στην τσέπη του ένα
μαντήλι για τις γιορτές στο παλάτι. Ήταν λευκό και έκρυβε
τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Μια τσιγγάνα του το είχε
δώσει και προέβλεπε τον θάνατο και την ζωή.
Στο γλέντι των καλεσμένων, ο γελωτοποιός ζήτησε την
συγχώρεση απ΄τον πρίγκηπα. Οι μέρες που του απέμεναν να
ζήσει ήταν λίγες.
Δύο εβδομάδες αργότερα ήταν ξαπλωμένος στην μέση του
υπνοδωματίου του. Τα βλέφαρα του ήταν κλειστά. Ένα κόκκινο
τριαντάφυλλο είχα αφήσει πάνω στο στήθος του. Το αντίο μου
για τον αποχαιρετισμό.
