Ο Νώντας και ο Αγησίλαος, βρίσκονται στον πρώτο όροφο του λεωφορείου παρέα με την Ελπίδα καθώς βρέχει. Ακούνε μουσική, από ένα μικρό ραδιόφωνο και πίνουν καφέ σε πλαστικά ποτήρια.
-Αγησίλαε νομίζω ότι αυτός που διατύπωσε την ρήση «Η μουσική εξημερώνει τα άγρια θηρία» είχε απόλυτο δίκιο. Πόσο αγαλλίαση μπορούν να σου προσφέρουν οι ήχοι της κλασικής μουσικής, που ακούμε στο διαμέρισμα σου.
-Έχεις δίκιο Νώντα. Βέβαια στην εφηβεία μου, ήμουνα λάτρης της ροκ.Beatles,Pink Floyd,Yes,Rolling Stones κτλ. Αλλά δυστυχώς στην οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε δεν δυνάμεθα να έχουμε στερεοφωνικό συγκρότημα.
(Ο συγκάτοικος χαμογελάει.)
-Είμαστε πλούσιοι από συναισθήματα, αλλά φτωχοί από χρήματα. Ουδείς τέλειος στον κόσμο αυτό. Πόσο μάλλον εμείς.
-Η μουσική είναι παρέα, σε όλες τις εκφάνσεις της προσωπικής μας ζωής. Σε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές. Δεν μπορώ να φανταστώ, πώς θα βιώναμε την απουσία της ως ανθρώπινο είδος.
(Η Ελπίδα γαβίζει, και ο Νώντας την χαϊδεύει.)
-Οι ήχοι ,είτε είναι συνθέσεις οργάνων είτε ζώων, είτε του αέρα που φυσάει αποδεικνύουνε ότι έχουμε άρρηκτο δεσμό μαζί τους, απ΄τα βάθη των αιώνων. Είναι η αγκαλιά της φύσης στα συναισθήματα μας.
Η φωτιά που καίει την ψυχή.
-Ποιητικός ο λόγος σου, και ας μην διατείνεσαι ότι τον κατέχεις. Σε θεωρούσα πιο «πεζό» ως άνθρωπο.
-Πάντα μελιστάλαχτος, όσον αφορά στις κρίσεις σου για μένα.
-Την σκληρή αλήθεια εκστόμισα αγαπητέ μου φίλε.
-Ας είναι. Ως εν γένει καλλιτέχνης ,αδιαφορώ μπροστά στον εν δυνάμει κριτή μου.
(Η Ελπίδα θέλει να παίξει μαζί τους, και δεν τους αφήνει να ολοκληρώσουν την συζήτηση.)
-Τι να κάνω, που η τετράποδη φίλη μας βαρέθηκε τις διαφωνίες που έχουμε και θέλει να σταματήσουμε.
-Η αγάπη μου γι’αυτή, είναι τέτοια που δεν της χαλνάω χατίρι.
