Το καλοκαίρι
είχε, εδώ και λίγες μέρες ξεκινήσει.
Ουσιαστικά και τυπικά.Τι το καλύτερο για τον
Μιχάλη!
Η κατοικία του, ήταν κοντά στις
ακρογιαλιές της Χαλκιδικής. Λάτρευε την θάλασσα και όταν τελείωνε την εργασία του, ανέβαινε στην αγαπημένη του μηχανή
και
βρισκόταν σε λίγη ώρα,
σε κάποια αμμουδιά. Η χαλάρωση
παράλληλα με την διασκέδαση , ήταν αναμφίβολα ευεργετικές. Μόλις δροσιζόταν απ΄την αλμύρα του
νερού ξάπλωνε στην
απλωμένη πετσέτα. Κάτω απ΄τα γυαλιά ηλίου, αντίκριζε την απεραντοσύνη του ουρανού. Η μόνη δυσάρεστη οπτική της
εμπειρίας που βίωνε
κάθε φορά, δεν ήταν άλλη απ΄το πεπερασμένο
του χρόνου.
Ως το επόμενο μπάνιο, που δεν θα αργούσε.
