Κλαίγοντας σου μιλάω γλυκά, σε κρατάω απαλά.
Ανοίγοντας το ψυχοσκόπιο, αντικρίζω μέσα σου
την νύχτα και την μέρα. Γελώντας σε φιλάω στα χείλια
όπως δύο παιδιά που πρώτη φορά ζούνε τον έρωτα και
μου λες σιγανά σ’αγαπώ .Πώς να πω αλλιώς πώς σε θέλω!
Ανοίγοντας το ψυχοσκόπιο, είσαι στο δάσος κρυμμένη
φωνάζοντας «Έλα! Εδώ είμαι.»
Βρέχει, ίσως κρυώσεις μα λες δυνατά πώς είναι ωραία.
Ανατέλλει ο ήλιος, και μόνη χορεύεις με τα χέρια με
θέλεις κοντά. Το φόρεμα σου έχει αστέρια. Απ’τον ουρανό
τα πήρες γιατί είναι ωραία. Το ψυχοσκόπιο κλείνει με
αγάπη και μίσος, αδέλφια μικρά για το τέλος χαρίζει στην
δική μου καρδιά.
