1. Η ζωή μας ακροβάτησε σε αλήθειες και ψέματα.Γίναμε η αρχή μα και τέλος στων άλλων τα θέλω
2. Αναζήτησε την πληγή. Μια λέξη μακρινή, από τη λάθη που σε οδήγησε
3. Εκείνο το βράδυ ήταν η αφορμή. Δεν ξέρω αν γυρεύαμε, την σωστή διαδρομή
4. Αστερόλουστη νύχτα
Όσα και αν υπομείναμε, όσα και αν αντέξαμε, η νύχτα μας μάγεψε
Ξεστρατήσαμε απο τη μέθη, αφήσαμε τα σώματα και στο απειρο ταξιδέψαμε
5. Είναι κρύο το βλέμμα δυο ανθρώπων, όταν η θέρμη διατηρείται, των εγωισμών τους
6. Μα γιατί; Αν είναι η επιθυμία μας αυτή. Ποτέ δεν πιστέψαμε στη αγάπη αυτή
7. Αρχές Δεκέμβρη, και ο νους ταξιδευει σε θάλασσα τροπική. Σε εικόνα παραλληλη με αυτό το πρωι
8.Το ποίημα που δεν γράφτηκε ποτέ. Ήταν μια έμπνευση σαν φαγητό δίχως αλάτι
9. Όσα λάθη και αν έκανα, ψέματα δεν είπα. Εσένα μόνο ήθελα και ας ημουν της αγάπης θύμα
10. Άκουσα τη φωνή σου. Ηταν μια ξέπνοη κραυγή, που γύρευε ένα πρόθυμο αυτί
11. Δεν στέρεψε το νερό της ζωής. Ισα ισα που γεμίζει η ψυχή με το νερό της αγάπης
12. Βαδίζω προς την παλιά γειτονιά. Νέα ήθη, νέα σκουριά
13. Κουράστηκες και ας μην το ψελλίζεις. Στερνή μου γνώση, να σ'είχα, μα στη αρχή δεν το δεχοσουν
14. Μια λέξη μικρή, μα τόσο μεγάλη. Αγάπη
15. Φθονησε την αλήθεια της, ήταν τόσο μεγάλη για την δική του
16. Πείσμα
Όσα και αν είναι τα εμπόδια μη φοβάσαι. Πείσμα φανέρωσε στα τρίσβαθα σου κοιμάται
17. Γαλάζιο το πέπλο που σκεπάζει τη θάλασσα, χρώμα που τον ουρανό αγκαλιάζει
18. Εαυτός I
Ο εαυτός του κρύφτηκε στον δισταγμό, καταφύγιο αδειανό
19. Εαυτός II
Δεν προλαβαίνει πλέον να μεταμορφωθεί. Ο χρόνος και η ζωή, δεν ήταν σύμμαχοι στα ψέματα του.
20. ‘’Δεν αντέχω’’ είπε και έφυγε μακριά. Το χαμόγελο του ήταν μια ανακωχή με τα άσπρα μαλλιά
21. Κάπου ανάμεσα στις αναμνήσεις του σκόνταψε στα λάθη του. Η ψυχή, μονοπάτι δύσκολο
22. Πλησιάζει το φως.Πίσω από το σκότος
23. Πρόσθεση. Η γενναία αφαιρεση της προσοχής
24. Στα βήματα σου αντάμωνα το παρελθόν μου
25. Σε ένα βιβλίο ξεχνιόσουν για ώρες. Διάβαζες τις σελίδες, μα γοητευόσουν από το εξώφυλλο.΄Κενή μνήμη από γνώσεις
26. Στο σκοτεινό σοκάκι, νόμιζε ότι άκουγε φωνές. Ήταν μικρές στιγμές που τον καλούσαν να επιστρέψει σε εκείνο το άτολμο παρελθόν.
27. Κατοικούμε στην πόλη των αγγέλων. Ένα βήμα δίπλα από εξώφυλλα των δίσκων της εφηβείας μας.
28. Σε άλλη εποχή, γιορτή μαγική μας καλούν οι προκλήσεις του αγνώστου
29. ‘’ Ουδέποτε ισχυρίστηκα την τελειότητα μου ‘’ φώναξε στην ερημιά. Ήταν ο θεατής της μοναδικότητας του.
30. Δεν άντεξε και δάκρυσε, θυμήθηκε ότι όφειλε να δεχτεί τα λάθη.
Θέλει τόλμη η αλήθεια
